advertentie

Brandweerlieden in Schiedam moeten verplicht vertrekken: “Ik heb mijn hele leven ingericht om bij de brandweer te komen”

Verschillende brandweermannen en -vrouwen moeten na twintig jaar verplicht hun werkzaamheden bij de kazerne neerleggen. Niet omdat zij ongeschikt zijn, maar door een oude regeling uit 2006. “Mensen die vanaf 2006 bij ons in dienst komen binnen de Veiligheidsregio, moeten naar 20 jaar weer weg vanwege de zwaarte van de functie,” zegt Patrick van Rijn, Wachtcommandant van de kazerne Schiedam. “Dat is afgesproken met de bonden en de werkgevers, men heeft toen bepaald na aanleiding van onderzoeken dat men maar maximaal 20 jaar in deze bezwaarde functie mag werken.”

Verschillende brandweermannen en -vrouwen moeten na twintig jaar verplicht hun werkzaamheden bij de kazerne neerleggen. Niet omdat zij ongeschikt zijn, maar door een oude regeling uit 2006.

“Mensen die vanaf 2006 bij ons in dienst komen binnen de Veiligheidsregio, moeten naar 20 jaar weer weg vanwege de zwaarte van de functie,” zegt Patrick van Rijn, Wachtcommandant van de kazerne Schiedam. “Dat is afgesproken met de bonden en de werkgevers, men heeft toen bepaald na aanleiding van onderzoeken dat men maar maximaal 20 jaar in deze bezwaarde functie mag werken.”

“Wat we nu zien op de kazerne Schiedam, dat is dat de laatste drie, vier jaar dat er wel zo vijf a zes mensen eerder vertrokken zijn dan dat we gedacht hadden. Dat heeft uiteindelijk een impact op planningen, maar ook op de cultuur van een organisatie.”

“Ik heb mijn hele leven ingericht van kleins af aan, om bij de brandweer te komen”

Bart Soeteman is werkzaam bij de uitrukdienst van de brandweer Schiedam. Op hem is de regeling uit 2006 van toepassing. Het duurt daarom niet lang meer voordat hij verplicht moet vertrekken. “Ik vind dat heel erg zonde. Ik heb mijn hele leven ingericht van kleins af aan om bij de brandweer te komen. Nu mag ik dat werk maar twintig jaar doen, terwijl ik denk dat ik na tien jaar pas de kneepjes van het vak helemaal onder de knie heb en daadwerkelijk goed en volledig inzetbaar ben.”

Invloed op de cultuur

Van Rijn merkt dat de regeling uit 2006 veel invloed heeft op de cultuur van de organisatie. “Mensen zijn veel minder betrokken bij de organisatie omdat ze weten, we hebben maar twintig jaar. Ze gaan na hun achtste jaar al om zich heen kijken naar andere kansen. We zien nu dat ze veel eerder dan die twintig jaar alweer vertrekken.”

Volgens van Rijn is de regeling uit 2006 voor een groot deel al ingehaald door de tijd. Hij vindt het belangrijk dat de vakbonden en de werkgevers opnieuw met elkaar in gesprek gaan om te kijken naar de mogelijkheden. “Als je gaat kijken naar 30 jaar geleden, wat de brandweer toen deed, vergeleken met nu, dat is veel minder zwaar geworden. Met de toekomstige ontwikkelingen kan je het werk nog minder zwaar maken waardoor de brandweerman langer door kan.”

Brandweerman zolang het kan

Van Rijn: “Een goed alternatief zou zijn om goed met elkaar aan tafel te gaan om te bespreken, kunnen die mensen echt niet langer door? Zelf ben ik ervan overtuigd dat die mogelijkheden er zijn. Je moet kijken naar maatwerk, kijk vooral naar wat je wel kan.”

Van Rijn geeft aan dat er op dit moment een plan klaar ligt om de alternatieven voor deze regeling te onderzoeken. “Voor de Veiligheidsregio is er wel een alternatief plan naar voren geschoven. Dat plan heet ‘Brandweerman zolang het kan’. Alleen we merken dat er bij de vakbonden nog enige weerstand zit. Daar zit denk ik de discussie. Ik denk dat het stuk erg goed is, maar dat we samen moeten finetunen om er te komen.”