Olympiër Nouchka Fontijn kijkt uit naar carrière na de sport: ‘The sky is the limit’

Olympiër Nouchka Fontijn kreeg in sportschool Mesa Sport een warm onthaal van vrienden en familie. De bokster besloot haar carrière op de Olympische Spelen in Tokyo met een bronzen medaille. De Schiedamse keek stiekem al een klein beetje uit naar het moment dat haar carrière voorbij is. “The sky is the limit, dus let’s go! We zullen zien waar mijn dagen mee gevuld worden.”

Schiedams succesvolste Olympiër, een zilveren plak op de Olympische Spelen van Rio en nu brons in Tokyo, is blij weer terug te zijn naar 33 dagen in Japan te vertoeven. Want ondanks het avontuur, was het een pittige tijd rondom de spelen legt Fontijn uit. “Ik ben 33 dagen in Japan geweest met een bloedhitte, een mondkap op en een hek om het Olympisch dorp. Dus dit is wel het ultieme vrijheidsgevoel. Ik heb de coronamaatregelen niet als heel storend ervaren. Toen we aankwamen hadden we natuurlijk wat positieve gevallen in Team NL. Toen werd er even streng gereageerd door de lounge te sluiten en maar één persoon in de lift. Toen het een week later allemaal weer goed ging, konden we weer wat relaxter leven. Bij de openings- en sluitingsceremonie hebben we gezellige momenten gehad.”

De Schiedamse bokste in Japan in de achtste en kwartfinale twee partijen waar ze op stoom moest komen, na een mindere eerste ronde. Fontijn ziet dat als een cadeautje voor de mensen die ’s nachts zijn opgestaan om haar partijen te kijken. “Als de mensen ’s nachts voor je opstaan moet je ze ook wel wat geven hè?”, vertelt Fontijn lachend. “Je moet niet hebben dat ze een half uur later denken als ze weer gaan slapen: ‘Dat had ik ook in de krant kunnen lezen’. De eerste partijen twee kwam ik in de eerste ronde achter. Dan gaat de knop om en weet je dat je heel erg je best moet gaan doen. Gelukkig lukte het om dat om te keren.”

Stoppen

Al in een vroeg stadium besloot Fontijn dat de Olympische Spelen van Tokyo haar laatste toernooi zou zijn voordat ze de bokshandschoenen in de wilgen hangt. Die beslissing heeft haar echter tijdens het toernooi zelden bezig gehouden.“Richting de wedstrijden ben je echt bezig met wat je moet doen. Natuurlijk flitst het door je hoofd. Een verliespartij betekent het einde eigenlijk. Ook de laatste trainingen vond ik raar. Daar in een kelder in Tokyo, dat je weet dat het de laatste training kan zijn. Natuurlijk ga ik nog wel trainen, maar het is nooit meer zo serieus als dan. Maar in de wedstrijden ben je daar niet mee bezig.”

Toch hoopten een hoop mensen dat de 33-jarige bokster terug zou komen op haar beslissing. En dus kreeg ze vaak de vraag of ze heel zeker weet dat ze stopt. “Die vraag ben ik nog niet zat, want het is een heel simpel antwoord. En dat antwoord is nee”, zegt Fontijn gedecideerd. “Ik wilde eigenlijk vorig jaar al stoppen, maar er kwam een bonus jaar bij. Ik heb gewoon teveel zin in andere dingen, dus dat is de reden voor mij om te stoppen. Het is niet dat ik niet goed genoeg ben of dat ik het fysiek niet meer aankan, maar gewoon omdat het tijd is voor andere dingen.”

Veel sporters die hun topsportcarrière hebben beëindigd kunnen beamen dat er een zwart gat is direct na de sportcarrière. Maar Fontijn maakt zich daar totaal niet druk om. Sterker nog, ze kijkt er een beetje naar uit, al hoeft dat gat niet zwart te zijn volgens haar. “Ik kijk uit naar een gat. Misschien niet zwart, maar ik weet niet wat er komt. Maar dat is toch ook een prachtig idee? The sky is the limit, dus let’s go! We zullen zien waar mijn dagen mee gevuld worden.”

En dus kan Fontijn, na de laatste verplichtingen en huldigingen de touwtjes laten vieren. Terwijl de frituurluchten vanuit de partytent buiten de zaal vullen, lacht Fontijn om de vraag of ze het er nu van gaat nemen. “Jawel, maar ik heb daar altijd wel een goede balans in gehad. Ik heb nooit op een rijstewafel en een bak sla geleefd, maar ook niet op een frituur maaltijd. De teugels kunnen wat losser, maar ik ben niet van plan om dik en uit vorm te raken. Dus ik ga er wel op letten.”