Deze nachtkanjers zijn wèl blij met sneeuw in april: Mee met de strooidienst

Ondanks de gure wind en sneeuw staan de chauffeurs van de strooiwagens te trappelen om de Schiedamse wegen op te gaan. De meteorologische lente mag dan al begonnen zijn, daar was de laatste dag van maart weinig van te merken met temperaturen rond het vriespunt en flink wat sneeuw dat uit de hemel komt zetten. Maar in het holst van de nacht zijn ze er bij Irado klaar voor om de wegen 's nachts en 's ochtends begaanbaar te houden. "Mijn hart gaat toch nog wat sneller kloppen, want we kunnen toch nog even strooien! Ik vind het heerlijk!"

Afgelopen weekend hadden ze het winterse weer nog niet kunnen bevroeden bij Irado. Zo ook de coördinator van de strooiploeg, Ewout Eikenbroek. "Ik was er van het weekend in mijn gedachten helemaal niet mee bezig", lacht Ewout. "We krijgen elke dag het weerbericht in onze mailbox. Als ik groene balken zie in dat mailtje, dan gooi ik 'm weg. Zodra er een rood balkje is ga ik eens kijken hoe slecht het weer wordt."

En zo kwam er een mailtje met rode balken in Ewout's inbox, en moest hij direct aan de slag. "Eerst gaan we zorgen dat we genoeg mensen hebben. Dan gaan we de machines klaarzetten. Dat doen we het liefst overdag, want in het donker is het wat lastig om de strooimachine aan de wagens te koppelen. En dan plannen we een preventieve strooiactie in, want als we wachten tot het weerstation ons belt, dan moeten we iedereen halsoverkop om half 1 's nachts gaan optrommelen." Het strooizout dat gebruikt wordt hoeft in ieder geval niet meer gekocht te worden. "We hebben een strategische voorraad van zo'n 1.200 ton strooizout liggen. We hebben zout genoeg, dus we komen de winter altijd wel door."

Marathonroute

Buiten staat Tim al bij de strooiwagen, hij kan niet wachten om te beginnen. De route van zo'n 43 kilometer leidt hem over de fietspaden in het zuidelijk gedeelte van Schiedam, een marathonroute om te strooien. "Ik vind dit heerlijk werk. Gewoon het gevoel dat je goed bezig bent en iets voor de maatschappij doet. Je bent toch bezig met de veiligheid van mensen en dat geeft gewoon voldoening."

Vakkundig stuurt Tim z'n vrachtwagentje tussen bomen, stoepranden en fietsen door. En dat alles om er maar voor te zorgen dat de sneeuw niet vastvriest aan het wegdek. Het zout en de pekel die hij strooit zorgt voor een laagje zoutwater op het wegdek wat past bevriest bij -8. Daardoor smelten de sneeuwvlokken direct als ze met het zoute water in aanraking komen. Ondertussen houdt Tim nauwlettend zijn boordcomputer in de gaten die de route voor 'm heeft uitgestippeld. "De kilometers tikken al aardig weg", zegt hij na een uurtje. Van de 43 kilometer zijn er dan nog zo'n 30 over. De strooiwagens kunnen ook niet al te hard rijden. "Bij een snelheid van zo'n 20 tot 30 kilometer per uur krijg je het mooiste strooibeeld", legt Tim uit. "Dan is de hele weg mooi bedekt."

De rit verloopt soepel, ook omdat het weer lekker meezit. "Want als het echt hard sneeuwt en het blijft liggen, dan heb je ook nog een schuifbord voor je. Maar die zit er nu niet op." Zo'n schuifbord is essentieel bij harde sneeuwval, het zorgt bij flinke sneeuw namelijk ook voor de veiligheid van de strooiwagenchauffeurs. "Dat bord baant een vrij pad door de sneeuw waar je doorheen kunt rijden."

Onderweg ziet Tim zo links en rechts dat hij waardering krijgt voor het werk dat hij tot in de late uurtjes op de strooiwagen doet. "Je hebt natuurlijk geen tijd om een praatje te houden met mensen. Maar vaak zie je wel dat mensen even wachten tot je voorbij bent, en dan zeken ze hun hand op. Je merkt toch wel dan mensen je er dankbaar voor zijn."

Dagelijks het laatste nieuws, de nieuwste video's en een kijkje achter de schermen bij SCHIE in je mailbox ontvangen? Schrijf je in voor onze gratis nieuwsbrief: https://bit.ly/2H7desN