advertentie
35 jaar lang haalde Ferry oud papier op als vrijwilliger, maar nu houdt hij het voor gezien
Het is niet niks, 35 jaar lang vrijwillig elke maand papier ophalen in de omgeving van de Sint Jozefschool in Schiedam West. Ferry Alblas deed het, maar stopt er nu mee. Hij kreeg donderdagavond een bijzonder afscheid en veel waardering in de buurt.
Het is niet niks, 35 jaar lang vrijwillig elke maand papier ophalen in de omgeving van de Sint Jozefschool in Schiedam West. Ferry Alblas deed het, maar stopt er nu mee. Hij kreeg donderdagavond een bijzonder afscheid en veel waardering in de buurt.
Normaal loopt hij in een bekend geel hesje, maar voor deze bijzondere gelegenheid mag Ferry Alblas in het goud. Zijn collega-vrijwilligers, vaders van kinderen op school, wilden het afscheid van Ferry niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Ze verspreidden de afbeelding van Ferry door de wijk rondom de school, waar ze het oud-papier ophalen. En dus komt Ferry zichzelf vaak tegen tijdens dit laatste rondje. En soms zit daar een kleinigheidje bij.
Ferry zat zelf op de Jozefschool, woonde vlakbij de school, kreeg zelf kinderen en ging toen aan de slag als vrijwilliger. En pas 35 jaar later houdt hij het voor gezien. Het feit dat zijn eigen kinderen van school af gingen, hield Ferry niet tegen om door te gaan. Hij vindt het maandelijkse uitje simpelweg té leuk.
“Het is niet echt een verrijking. Dat vind ik overdreven. Maar het heeft wel wat”, zegt Alblas over zijn werk. “Normaal ben ik wel een enigszins emotionele man. Meestal heb ik daar wel last van bij afscheid nemen.”
Zonder mopperen
Ferry gaat gemist worden. “Eigenlijk kunnen we ons alleen maar herinneren dat Ferry er altijd is”, zegt directeur Dolf de Bas. Ook directe collega-vrijwilligers zien een gemis aankomen. “Hij deed dit altijd zonder mopperen, altijd aanwezig en altijd hard aan het werk”, zegt Erwin van der Kuit. “Hoe fantastisch is het dat je gewoon na je pensioen nog met een paar vaders door de wijk kan wandelen en slap kan ouwehoeren”, aldus een van zijn andere collega’s, Phillip Gan.
Heintje Davids
Het lijkt een definitief afscheid, maar Ferry zou Ferry niet zijn als hij de deur niet op een kleine kier houdt. “Als ze me echt nodig hebben, wil ik wel een keer komen”, zegt hij. “Maar niet elke maand. Ik wil geen Heintje Davids zijn. Dan krijg je elke keer die aandacht. Ik vind één keer wel genoeg.”