advertentie

Nierpatiënt Bianca pakt de regie over haar leven terug met thuisdialyse: ‘Ik ben de CEO of my life’

Het Franciscus Vlietland ziekenhuis opent in het dialysecentrum een ‘huiskamer’ waarin ze patiënten opleiden om thuis te dialyseren. Zo kunnen de nierpatiënten die voorheen drie maal per week uren in het ziekenhuis spendeerden hun leven weer inrichten zoals zij dat willen. De huiskamersfeer moet nog in de ruimte komen, vooralsnog staan er twee kunstplanten en een speciale dialysestoel. Maar functioneel is de nieuwe trainingsruimte al wel. Sinds de opening dinsdag kunnen patiënten hier door verpleegkundigen worden opgeleid om zelfstandig te dialyseren.

door Markus Burger

Het Franciscus Vlietland ziekenhuis opent in het dialysecentrum een ‘huiskamer’ waarin ze patiënten opleiden om thuis te dialyseren. Zo kunnen de nierpatiënten die voorheen drie maal per week uren in het ziekenhuis spendeerden hun leven weer inrichten zoals zij dat willen.

De huiskamersfeer moet nog in de ruimte komen, vooralsnog staan er twee kunstplanten en een speciale dialysestoel. Maar functioneel is de nieuwe trainingsruimte al wel. Sinds de opening dinsdag kunnen patiënten hier door verpleegkundigen worden opgeleid om zelfstandig te dialyseren.

Bij dialyse wordt bloed, dat vervuild raakt doordat de nieren niet goed functioneren, uit het lichaam gepompt met een groot apparaat dat met een tweetal naalden is aangesloten op een shunt. Dat is een ader in de arm die, met een chirurgische ingreep, is aangesloten op een slagader. Het bloed wordt vervolgens gefilterd in de machine met een ‘kunstnier’, een soort cilinder met holle draden waar het teveel aan vocht en afvalstoffen in blijft hangen.

‘Als dialysepatiënt wordt er voor je bepaald wat er met je leven gebeurt’

Bianca kampt met ernstige nierproblemen. Zij leerde tijdens de coronaperiode om zelfstandig te dialyseren. Dat deed ze omdat ze drie keer per week urenlang in het ziekenhuis moest dialyseren. Autonomie was voor haar altijd een groot goed. Maar toen was die autonomie ineens verdwenen: “Als dialysepatiënt wordt er voor je bepaald wat er met je leven gebeurt.”

Hoewel ze snel leerde was het een lastig proces door de drukte in de zaal waar ze les kreeg in het gebruik van de naalden en machines: “Je hebt rust nodig. Je bent iets aan het leren waarbij je eigen leven in je handen ligt. Als je een fout maakt kan het desastreus aflopen.” Door deze ervaringen onderschrijft Bianca het belang van de trainingsruimte in het ziekenhuis.

Nu heeft Bianca wat meer ruimte om alle uren die ze is aangesloten op de kunstnier prettiger te besteden. Als ze wil Netflixen brengt haar partner een laptop en wanneer ze wil lezen kan ook dat in alle rust. Ook de momenten waarop zij dialyseert kunnen nu worden aangepast aan haar agenda: “Als ik op donderdagavond naar de Kuip wil, omdat Feyenoord speelt, dan ga ik op vrijdag dialyseren.”