Dammers van Van Stigt Thans spelen 'lastige uitwedstrijd' tegen Frieslan

Een ploeg als Frieslan met drie grootmeesters en diverse spelers van meesterniveau lijkt een volkomen onneembare horde voorafgaand aan een zeer verre uitwedstrijd. Tijdens de wedstrijd zelf blijkt het bijna vanzelf te gaan. Een belangrijk verschil tussen een ervaren ploeg met louter topspelers zoals Schiedam en een kortelings samengestelde regionale ploeg is, dat alle spelers potentieel gezien kunnen winnen en dat ook gewoon doen als de gelegenheid zich voordoet. Aan de kopborden gebeurde er ditmaal niets. Aan de staart daarentegen ontstond een waar bloedbad.

Reeds na twee uur spelen was het duidelijk, dat Vadim Virny tegen Oege Dijkstra een winstpartij zou gaan boeken. Dat duurt lang en gaat bijna vanzelf. In de opening probeert de verdediger zoveel mogelijk materiaal van het bord te halen en accepteert een klein beetje nadeel. Dat nadeel blijft en het wordt op het bord steeds spannender. Geduldig wacht Virny af of zijn tegenstander de problemen weet op te lossen. Dat lukte ook ditmaal totaal niet. Eerst ging er een stuk vanaf. Daarna het tweede met volkomen vastlopen van de stand. De vasthoudende Fries wist echter de partij zolang te rekken, dat hij zelfs als laatste van de dag klaar was.

Casper Remeijer was het eerste klaar. Hij had een invaller. Deze ging enthousiast in de aanval om vervolgens gewoon het voorste stuk kwijt te raken. Er ontstond een bizar eindspel, waarbij de Fries probeerde door te breken zonder zijn tegenstander hetzelfde te gunnen. Elke keer werd er weer een extra stuk ingestoken. In de slot stand ging het vierde stuk er vanaf zonder dat hijzelf (of zijn tegenstander) na meer dan 20 zetten ook maar een stap dichter bij dam kwam. Hij stond een groot gedeelte van die tijd op één veld van dam zonder dat hij deze kon halen door de vele vangstellingen, die erin zaten.

Anton van Berkel behoort inmiddels tot de topscoorders van de nationale competitie. Ditmaal ontstond een bizarre positie, waarin hij het centrum had in ruil voor een zeer onevenwichtige opstelling van de schijven. Het zag er zeer bedenkelijk uit. Een armzalige verdediger op de linker vleugel hield een zee van zwarte stukken tegen samen met het sterke centrum. Tijdens de afwikkeling naar het eindspel ontdekte de Fries tot zijn ontsteltenis, dat zijn tegenstander op dam kwam, terwijl de eigen gedroomde doorbraak naar dam er helemaal niet inzat.

Thomy Mbongo uit Kameroen is een specialist in het klassieke spelgenre. Zijn tegenstander wist lange tijd de stand gelijk te houden, maar moest een lastige beslissing nemen. Hij koos voor de rand en deed daarna een poging het centrum te pakken. Dat was iets teveel gevraagd van zijn stelling. Feitelijk speelde hij in de korte fase tussen goed en rampzalig slechts drie matige, normale uitziende zetten en kon als gevolg daarvan direct opgeven. Geen van deze zetten was echt onspeelbaar, maar de samenhang ontbrak. Dan is het tegen een speler als Mbongo direct gebeurt. Er kwam een kettingstelling op het bord gevolgd door een winnende doorbraak.

Verslag: Frits Luteijn