Sloeg Mahmoud zijn kinderen en sloot hij hen op in de kelder? 'Onzin, ik ben een fantastische vader'

In juli 2020 werd Mahmoud A. aangehouden in Vlaardingen, de stad waar hij in 2014 met zijn gezin neerstreek na een vlucht uit Syrië. Zowel zijn (ex-)vrouw als zijn vier kinderen (tussen de 8 en 18 jaar oud) hadden aangifte tegen hem gedaan. Hun verhaal is in het kort dat de 48-jarige man als een tiran regeerde thuis en hen jarenlang had mishandeld.

Vaders wil was wet, vertelden zij. Hij beheerste het geld, bepaalde wie er naar buiten mocht, nam hun telefoons in beslag. Zijn vrouw gaf hij 25 tot 35 euro per week voor de boodschappen. “Veel te weinig”, heeft zij gezegd. “We hebben vaak honger geleden.” De vrouw zegt zich eenzaam te hebben gevoeld, zonder vrienden en familie in Nederland.

Mahmoud kon heel aardig zijn, zeggen zij, en dan ineens als een blad aan de boom omslaan en boos worden. Als het eten niet in orde was, als een kind iets te laat thuiskwam of te korte sokken droeg wat haram (onrein) was: het begon met schreeuwen en dan werd hij gewelddadig. De genoemde soeplepel kwam tevoorschijn als wapen, houten stokken, een roede uit de kledingkast, een riem, een pollepel en een gebedssnoer.

'Als we huilden, sloeg hij harder'

De kinderen verklaarden dat ze niet mochten huilen, want dan sloeg hij nog harder. Af en toe werden ze opgesloten in de kelder, zijn werkkamer of de trapkast. Een dochter heeft verteld dat zij met ijzerdraad aan de radiator werd vastgebonden. De Rotterdamse rechter leest het donderdag punt voor punt op, terwijl Mahmoud zijn hoofd schudt. Het is allemaal gelogen, zegt hij.

“Als ik na het werken thuiskwam, ging ik eerst wat slapen en daarna spelen met de kinderen. Soms misschien een beetje worstelen. Ze kunnen alleen maar positief over mij verklaren. Ik was een fantastische vader voor ze. Ik ben juist uit Syrië vertrokken om ze hier een toekomst te geven!”

Maar waarom zouden ze collectief - ex-vrouw, twee dochters en twee zonen - tot in detail hetzelfde verhaal vertellen? “Het komt allemaal van mijn ex-vrouw. Zij heeft de kinderen onder druk gezet om dit te verklaren. Dit is met elkaar afgesproken.”

Vrouw wilde niet emigreren

Een cruciaal moment in de tijd was het plan van Mahmoud om met zijn gezin naar Turkije te verhuizen om zijn ouders te verzorgen. “Mijn vrouw wilde niet mee. En er speelt nog iets anders: ze dacht dat ik een relatie had met een andere vrouw en haar geld stuurde.”

Is dan de 'kwaadwillende echtgenote' de enige bron van de beschuldigingen, of zijn er getuigen? Een buurvrouw heeft verklaard dat zij regelmatig geschreeuw hoorde door de dunne muren en geluiden die konden duiden op het geven van klappen. “Ik at wel eens met ze mee en zag dat Mahmoud plotseling heel boos kon worden. Ik heb de kinderen huilend zien weglopen.”

Dan is er nog de leraar op de middelbare school, tegen wie de oudste dochter heeft verteld dat zij door haar vader werd geslagen. Maar juist die leraar en de andere docenten worden door advocaat Mark de Kok genoemd als ontlastend bewijs: “Geen van hen heeft ooit blauwe plekken gezien.”

Geen enkele foto van het letsel

Volgens De Kok is er geen enkel objectief bewijs voor het huiselijk geweld: geen foto’s of video’s. Niet van het letsel, niet van het slaan, noch van het langdurig opsluiten. Volgens de kinderen durfden ze geen foto of filmpje te maken. Ze werden bedreigd door hun vader en hij pakte regelmatig hun telefoons om de foto’s te checken.

De advocaat vindt dat ongeloofwaardig. “Als je jarenlang wordt mishandeld, met allerlei voorwerpen en letsel tot gevolg, dan moet er toch op enig moment de mogelijkheid zijn om foto’s te nemen, die naar een vriendin door te sturen en dan gelijk te verwijderen?”

De officier van justitie wijst erop dat ex-vrouw en kinderen ook jaren later nog volledig bij hun verklaringen blijven. Zij eist een taakstraf van 220 uur en een voorwaardelijke celstraf van vijf maanden.

Advocaat De Kok vraagt vrijspraak. Als de rechter enig bewijs ziet, dan toch niet voor de mishandeling. “Misschien waren zij wel klaar met de opgelegde, strenge regeltjes thuis en is daarom aangifte gedaan. Opsluiten was hooguit voor een paar uur door een vader die hun gedrag wilde corrigeren.”

Mahmoud heeft de rechtbank nog een filmpje gestuurd, dat vorig najaar is gemaakt. “Je ziet hoe de kinderen bang zijn en door hun moeder onder druk worden gezet.” De rechter in Rotterdam doet op 1 februari uitspraak.

Dit is een artikel van onze mediapartner Rijnmond