Vier jaar geleden ging het land op slot: ‘Ik sliep op de bank’

Vanwege gezondheidsredenen heeft Mirjam ervoor gekozen niet op de corona-afdelingen te gaan werken, ze bleef op de afdeling voor kwetsbare ouderen. Maar al snel kon je in het hele ziekenhuis niet om het virus heen. “Het wringt wel. Aan de ene kant kies ik voor mijn gezondheid en aan de andere kant kan ik mijn passie, het zorgen voor mensen, niet volgen.”

Mirjam vertelt dat de beschermingsmiddelen erg belangrijk werden. Denk daarbij aan mondkapjes en handschoenen. “We hebben momenten gehad dat die schaars werden, maar gelukkig werden ze snel weer aangevuld. Ook werden de isolatiekamers ingericht. En later heb ik de verhalen van mijn collega's gehoord. Dat is gewoon heel heftig geweest.”

‘Code antraciet’

Nu weten we dat we te maken zouden krijgen met verschillende golven. Op het moment dat het er na iedere golf positief uitzag, merkte Mirjam dat ze in het ziekenhuis op de afdeling te maken hadden met ‘code antraciet’. “Op tv werd gezegd dat de maatregelen langzaam werden opgeheven. Daar zullen ze goed over nagedacht hebben, maar wij vroegen ons af of we het wel gingen halen, in verband met het aantal coronapatiënten dat nog in het ziekenhuis lag".

Een van de verhalen die Mirjam nog goed bijgebleven is, is het moment dat haar man, brandweerman van beroep, corona kreeg. Snel werd er in huis een isolatiekamer ingericht en heeft Mirjam een paar nachten op de bank geslapen. “We wisten in eerste instantie niet dat het om corona ging. Mijn man was ook niet ziek en wilde gewoon doorwerken. Later kreeg mijn dochter ook corona. We hebben er toen voor gezorgd dat ze hun ‘natje en droogje’ kregen.”

Na de pandemie is de verpleegkundige aan de slag gegaan met het schrijven van een boek. Eerst over de geriatrie-afdeling, later heeft ze de verhalen met betrekking tot corona eruit gehaald. “Want die verhalen pasten er niet tussen. Toen heb ik de verhalen in chronologische volgorde opgeschreven.”