Vier deelnemers Ped's naar Nunspeet voor het Martowirono taekwondo toernooi

Jennifer beet het spits af met het lopen van tuls, maar verloor helaas beide partijen. Haar tweede partij liep ze het best, wat ook naar voren kwam door de verdeelde juryuitslag.

Vervolgens kwam veteraan Yuri (35+) bij het sparren toch uit in de normale 80- kg klasse voor senioren, wegens een gebrek aan veteranen. Hij stond in zijn eerste ronde gelijk tegen de uiteindelijke winnaar, die hem na zo'n 20 sec knock-out weet te trappen door slim uit de clinch te draaien. Binnen enkele seconden stond Yuri weer op, maar mocht hij niet meer verder. Gelukkig is er geen schade of sprake van een hersenschudding.

Na de veteranen zijn nu de jongere volwassenen aan de beurt. Omdat taekwondoka's vaak vooral met trappen en in een rechte lijn werken, is er de afgelopen maanden veel getraind op zijwaarts ontwijken en boksen. Dit kwam meteen duidelijk naar voren bij Sophia, die haar 1e tegenstander veel trappen liet missen en steeds meteen haar vuisten liet wapperen. Doordat trappen op het hoofd drie keer zo veel punten waard zijn als een stoot, sprokkelde ze echter net niet genoeg punten bij elkaar voor de overwinning.

In haar tweede pot vocht ze door in dezelfde stijl en dat ging haar in het begin goed af. Sophia was dominant, kwam constant naar voren en de tegenstander moest constant naar achter uitwijken. Het kwam gevoelsmatig voor sommigen dan ook als een verrassing dat ze verloor. Haar tegenstander had echter langere benen en tikte bij het achteruit ontwijken Sophia toch vaak snel op het lichaam aan. Het waren geen harde, destructieve trappen, maar ze leverden voor de tegenstander wel de punten op om alsnog te winnen.

Tot slot kwam Matthew uit bij de senioren zwaargewicht (87+). In de halve finale kwamen ook duidelijk het zijwaarts ontwijken en boksen aan bod, vaak afgemaakt met een trap in de buik. De tegenstander was dit niet gewend en wist er niet goed mee om te gaan. Matthew won overtuigend, ondanks een trap op zijn hoofd die hem een dik blauw oog opleverde. Na slechts 1 minuut rust stond hij met zijn 1,83m direct in de finale tegen een tegenstander van 2 meter, die goed is in hoge trappen. Met een strategie om op korte afstand met de vuisten in te vechten, zodat de tegenstander zijn been niet kwijt kon, wist Matthew een aantal punten te scoren. Echter sloeg de vermoeidheid door de twee potten direct na elkaar toe en bleek de tegenstander die slim met zijn lengte omging, ook aardig met zijn vuisten overweg te kunnen. Uiteindelijk stond Matthew daardoor met zilver op het podium.

Verslag: Patrick Lagerwaard