Stadsarchief: hondenruzie leidt tot laatste ter dood veroordeelde Vlaardinger

Maarten Jakobse van Eijk, een jonge haringvisser uit Vlaardingen, vertrekt in de zomer van 1749 met zijn hond naar de koude wateren van IJsland om daar te gaan vissen.

Tijdens de reis springt Maartens hond op de schoot van een collega. Een andere visser, Jakob van der Knaap, ergert zich aan de hond en slaat hem met een mes op de neus. Daarop vraagt Maarten de visser om te stoppen, maar in plaats daarvan gaat hij door. Maarten, boos en in een opwelling, pakt zelf een mes en steekt Jakob in zijn bil. Van der Knaap overlijdt drie dagen later.

Bij terugkeer in Vlaardingen wordt Maarten onmiddellijk gearresteerd en een week later voor de rechter gesleept. Hoewel hij toegeeft wat hij heeft gedaan en benadrukt dat het niet zijn bedoeling was om Van der Knaap te doden, oordeelt de rechter streng. De officier van justitie eist de doodstraf, maar uiteindelijk besluit de rechter tot een nog gruwelijker vonnis: Maarten wordt publiekelijk onthoofd.

Een beul uit Den Haag voert de straf uit. Daarna wordt Maartens lichaam op een kar gelegd en naar het kerkhof gebracht. Hij wordt begraven in niet gewijde aarde, tussen moordenaars en criminelen.

Het is dit jaar 275 jaar geleden dat Maarten werd veroordeeld. Niet lang na zijn dood mag Vlaardingen dit soort zaken niet meer berechten, waardoor Maarten de laatste ter dood veroordeelde persoon in Vlaardingen is.

Deze verhalen zijn onderdeel van een serie historische onderwerpen die gemaakt zijn in samenwerking met het Vlaardingse stadsarchief.