advertentie
Wouter en Marlies blijven ontwikkelingshulp in Madagaskar doen dankzij Vlaardingers
Het Vlaardingse echtpaar Wouter en Marlies Nagel vertrok drie jaar geleden naar Madagaskar om ontwikkelingswerk te doen. Wouter als piloot voor een ontwikkelingsorganisatie en Marlies als verloskundige. Afgelopen maart bleek dat er meer geld nodig was om het werk te kunnen voortzetten. Veel Vlaardingers schoten te hulp.
door Milou op ten Berg
zondag 23 juni 2024 14:51
Wouter groeide op in Peru. “Ik wist vanaf jonge leeftijd dat het anders was in de wereld dan in het veilige Nederland.” Hierdoor wist hij dat hij later ontwikkelingshulp in het buitenland wilde doen. Toen hij twintig jaar geleden Marlies ontmoette, bleek zij deze passie te delen. “Ik heb altijd tegen mijn ouders geroepen dat ik later in Afrika wilde wonen.”
‘Dit is onze roeping’
Marlies en Wouter wonen met hun drie kinderen in Madagaskar. Marlies werkt als verloskundige in een ziekenhuis. Wouter vliegt als piloot voor een christelijke zendingsorganisatie MAF, die met vliegtuigen medische hulp, noodhulp, ontwikkelingshulp en het Evangelie voor mensen bereikbaar maakt. Wouter zelf vliegt drie keer per week naar de binnenlanden, oftewel de ‘bush’. “Ik vervoer pastoors, zendelingen en medici en we bevoorraden ook ziekenhuizen.” Het werk van de Vlaardingers is vrijwillig. “Dit is onze roeping, we willen de mensen hier graag helpen. De meesten hier leven in armoede.”
In maart 2024 slaken ze een noodkreet. Om het werk in Madagaskar voort te kunnen zetten, blijkt meer geld nodig te zijn. “Wij leven van giften, hebben geen salaris, maar wel een onkostenvergoeding van MAF Nederland,” zegt Wouter. “Nu blijkt de pot waaruit de vergoeding werd betaald sneller leeg te lopen dan dat er geld binnenkomt.” Ze besluiten een oproep te plaatsen om Vlaardingers te vragen of zij hen willen steunen in hun ontwikkelingswerk.
Extra tijd
En met succes, want de inkomsten zijn met bijna dertienhonderd euro gestegen. “We zijn iedereen hartstikke dankbaar, we kunnen er weer even tegenaan,” zegt Wouter. “Ik denk dat ons werk hier belangrijk is, omdat we de lokale bevolking proberen op te leiden om het werk zelf te doen,” zegt Marlies. “We zijn blij met de extra tijd, omdat we meer tijd hebben om mensen op te leiden.”
De twee hopen nog even te kunnen blijven op het Afrikaanse eiland. “Het werk dat we doen is geen garantie dat we hier voor altijd kunnen blijven, maar zolang er geld binnen blijft komen om dit werk te doen, blijven we hier.”
